Kodeks 0186

Kodeks 0186 to temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Dzięki bogatej i zróżnicowanej historii był przedmiotem debaty i dyskusji w różnych obszarach. Od wpływu na społeczeństwo po globalne implikacje, Kodeks 0186 wzbudził bezprecedensowe zainteresowanie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Kodeks 0186, analizując jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie. Poprzez szczegółową analizę postaramy się lepiej zrozumieć to zjawisko i jego wpływ na nasze codzienne życie.

Kodeks 0186
Ilustracja
Fragmenty 0186 oraz 0224, strona recto i verso
Data powstania

V/VI wiek

Rodzaj

Kodeks majuskułowy

Numer

0186

Zawartość

2. List do Koryntian †

Język

grecki

Rozmiary

18 × 15 cm

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

III

Miejsce przechowywania

Austriacka Biblioteka Narodowa

Kodeks 0186 (Gregory-Aland no. 0186) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany na V lub VI wiek. Pochodzi z Egiptu, przechowywany jest w Wiedniu. Należał do tego samego rękopisu, co fragment 0224. Oba fragmenty stanowiły niegdyś tę samą kartę. Fragment jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.

Opis

Do dnia dzisiejszego zachował się niewielki fragment jednej karty kodeksu, z tekstem 2. Listu do Koryntian 4,5-8.10.13. Rekonstrukcja oryginalnej karty kodeksu wykazała, że miała ona rozmiar 18 na 15 cm[1][2]. Pergamin ma barwę ciemnawą[3].

Tekst pisany jest dwoma kolumnami na stronę, w 17 linijkach w kolumnie (według rekonstrukcji)[1][2]. W jednej linijce mieściło się około 10 liter. Litery są grube i mają kształt charakterystyczny dla tzw. „biblijnej uncjały”. Nie stosuje punktacji, stosuje przydechy, nad literami omikron oraz epsilon umieszczono znaki o nieznanym przeznaczeniu[3]. Nomina sacra zapisywane są skrótami (ΘΣ, ΘΥ, ΧΥ, ΧΝ, ΙΝ, ΙΥ, ΠΝΑ, ΚΝ)[4].

Tekst

Zachowany fragment reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii III[1], co oznacza, że jest ważny dla poznania historii tekstu Nowego Testamentu[5].

Warianty tekstowe fragmentu (z lewej strony klamry tekst wydania NA27, z prawej strony tekst fragmentu 0186/0224):[6]

4,5 – Ιησουν Χριστον ] Χριστον Ιησουν
4,5 – Ιησουν ] Ιησου Χριστου
4,13 – διο ελαλησα ] διο και ελαλησα

Wariant Χριστον Ιησουν (Chrystusa Jezusa) wspierany jest przez rękopisy: 03, 015, 044, 0209, 0243, 33, 1739, 1881, Byz; wariant Ιησου Χριστου (Jezusa Chrystusa) wspierany jest przez: p46, 01*, 011, 02c, 04, 0243, 33, 1739, 1881, 2464; wariant διο και ελαλησα (dlatego i powiedziałem) wspierany jest przez: 01, 010, 012 oraz minuskuł 1175[6].

Historia

Rękopis powstał w nieznanym miejscu w Egipcie[7]. Nieznane jest też miejsce znalezienia rękopisu[3]. Papirolodzy K.A. (Klaas) Worp oraz H. Harrauer wskazali na Fajum, jako prawdopodobne miejsce, w którym został znaleziony[7].

INTF datuje rękopis na V lub VI wiek[2]. Stanley E. Porter uważa, że V wiek jest bardziej prawdopodobny (podobnie Cavallo oraz Maehler)[3].

Tekst fragmentu opublikował Karl Wessely w 1914 roku[3]. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Ernst von Dobschütz w 1924 roku, oznaczając go przy pomocy siglum 0186[8][9]. Fragment cytowany jest we współczesnych krytycznych wydaniach greckiego tekstu Nowego Testamentu (NA26[10], NA27[11], UBS3[12], UBS4[13]) jako świadek pierwszego rzędu[11].

Należał do tego samego rękopisu i tej samej karty, co fragment 0224[1]. Fragment 0224 jest mniejszy i ma rozmiary 6,8 na 2,2 cm[3], zawiera tekst 2 Kor 4,5.12-13[4]. Fragment bardziej ucierpiał ze strony środowiska, zachował się w gorszej kondycji niż 0186 i jest trudno czytelny. Tekst fragmentu opublikował Peter Sanz w 1946 roku[3]. W 1953 roku Herbert Klos zaobserwował, że oba fragmenty powinny być traktowane jako pochodzące z tego samego rękopisu[3].

Tekst obu fragmentów wraz z facsimile został ponownie wydany przez Stanleya E. Portera oraz Wendy J. Porter w 2008 roku[7].

Rękopis jest przechowywany w Austriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. G. 39788) w Wiedniu. 0224 przechowywany jest pod numerem Pap. G. 3075[1][2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Aland i Aland 1995 ↓, s. 132.
  2. ↑ a b c d INTF: Kodeks 0186 (GA). Liste Handschriften . Münster Institute. .
  3. ↑ a b c d e f g h New Testament Greek Papyri and Parchments. ed. Porter & Porter. Berlin – New York: 2008, s. 219.
  4. ↑ a b New Testament Greek Papyri and Parchments. ed. Porter & Porter. Berlin – New York: 2008, s. 220.
  5. ↑ Aland i Aland 1995 ↓, s. 116.
  6. ↑ a b New Testament Greek Papyri and Parchments. ed. Porter & Porter. Berlin – New York: 2008, s. 222.
  7. ↑ a b c K. A. Worp – H. Harrauer, Tyche 8 (1993), p. 38-39; cyt. za: LDAB
  8. ↑ Aland i Aland 1995 ↓, s. 84.
  9. ↑ K. Aland: Kurzgefasste Liste der griechieschen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter, 1963, s. 9.
  10. ↑ E. Nestle K. Aland (pod red.): Novum Testamentum Graece (wyd. 26). Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1991, s. 51*. ISBN 3-438-05100-1.
  11. ↑ a b Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 60*. ISBN 978-3-438-05100-4.
  12. ↑ K. Aland, M. Black, C.M. Martini, B. Metzger, A. Wikgren: The Greek New Testament. Wyd. 3. Stuttgart: United Bible Societies, 1983, s. XVIII. ISBN 3-438-05113-3.
  13. ↑ B. Aland, K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. Metzger, A. Wikgren: The Greek New Testament. Wyd. 4. Stuttgart: United Bible Societies, 1993, s. 15*. ISBN 978-3-438-05110-3.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Wykaz kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu
01-045
046-0322