Kodeks 0211

Obecnie Kodeks 0211 to temat, który zyskuje coraz większe znaczenie w naszym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na jego wpływ na codzienne życie ludzi, jego wpływ na kulturę popularną, czy też znaczenie w sferze zawodowej, Kodeks 0211 okazał się tematem ogólnego zainteresowania. W miarę upływu czasu Kodeks 0211 nadal ewoluuje i stwarza nowe wyzwania, możliwości i pytania dla tych, którzy chcą zagłębić się w jego badania. W tym artykule zbadamy niektóre kluczowe aspekty Kodeks 0211 i jego wpływ na różne aspekty naszego życia, a także jego dzisiejsze znaczenie.

Kodeks 0141
Data powstania

VII wiek

Rodzaj

Kodeks majuskułowy

Numer

0211

Zawartość

Ewangelie †

Język

grecki

Rozmiary

27 × 19,5 cm

Typ tekstu

tekst bizantyński

Kategoria

V

Miejsce przechowywania

Tbilisi

Kodeks 0211 (Gregory-Aland no. 0211) ε 051 (Soden)[1] – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie zawierający tekst czterech Ewangelii. Paleograficznie datowany jest na VII wiek. Rękopis jest przechowywany jest w Gruzińskim Narodowym Centrum Rękopisów (Gr. 27) w Tbilisi[2].

Opis

Do dnia dzisiejszego zachowało się 258 kart kodeksu (27 na 19,5 cm) z tekstem czterech Ewangelii[2].

Tekst pisany jest dwoma kolumnami na stronę, w 8 linijkach w kolumnie[2].

Kopista omija tekst Pericope adulterae[3].

Tekst

Grecki tekst kodeksu przekazuje tekst bizantyński. Hermann von Soden zaklasyfikował go do K1[4]. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii V[2]. Według Claremont Profile Method, tj. metody wielokrotnych wariantów, reprezentuje standardowy tekst bizantyński w Łk 1; w Łk 10 ma tekst mieszany[4].

Historia

Aland datował kodeks na VII wiek. W ten sam sposób datuje go obecnie INTF[5].

Rękopis badał Kurt Treu[6].

Rękopis cytowany jest w niektórych krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu (NA26). Nie jest cytowany w NA27[7].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 351.
  2. ↑ a b c d K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 122. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
  3. ↑ NA26, p. 273.
  4. ↑ a b Frederik Wisse: The Profile Method for the Classification and Evaluation of Manuscript Evidence, as Applied to the Continuous Greek Text of the Gospel of Luke. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company, 1982, s. 52. ISBN 0-8028-1918-4.
  5. ↑ INTF: Kodeks 0211 (GA). Liste Handschriften . Münster Institute. .
  6. ↑ Kurt Treu: Die Griechischen Handschriften des Neuen Testaments in der USSR; eine systematische Auswertung des Texthandschriften in Leningrad, Moskau, Kiev, Odessa, Tbilisi und Erevan. Berlin: Akademie-Verlag, 1966, s. 349–351, seria: T & U 91.
  7. ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 58*-59*, 701. ISBN 978-3-438-05100-4.

Bibliografia

  • Kurt Treu: Die Griechischen Handschriften des Neuen Testaments in der USSR; eine systematische Auswertung des Texthandschriften in Leningrad, Moskau, Kiev, Odessa, Tbilisi und Erevan. Berlin: Akademie-Verlag, 1966, s. 349–351, seria: T & U 91.

Linki zewnętrzne

Wykaz kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu
01-045
046-0322