Świat jest pełen tajemnic i niespodzianek, a Kodeks 0218 jest jedną z nich. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy wszystko, co Kodeks 0218 ma do zaoferowania, od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przy podejściu multidyscyplinarnym zbadamy różne perspektywy i opinie na temat Kodeks 0218, aby uzyskać kompletną i wzbogacającą wizję. Na tych stronach odkryjemy wpływy Kodeks 0218 na kulturę, środowisko, politykę i naukę, oferując obiektywne i krytyczne spojrzenie, które pozwala nam zastanowić się nad jego znaczeniem we współczesnym świecie.
| Data powstania |
V wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
0218 |
| Zawartość |
Ewangelia Jana 12 † |
| Język | |
| Rozmiary |
|
| Typ tekstu |
tekst mieszany |
| Kategoria |
III |
| Miejsce przechowywania |
Kodeks 0218 (Gregory-Aland no. 0218) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany na V wiek. Do naszych czasów zachował się fragment jednej karty kodeksu. Jest przechowywany w Wiedniu.
Do dnia dzisiejszego (1995) zachował się fragment jednej karty, z tekstem Ewangelii Jana (12,2-6.9-11.14-16)[1]. Oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 18 na 16 cm[1], zachowany fragment ma rozmiary 5,2 na 6,2 cm[2].
Tekst pisany jest dwoma kolumnami na stronę, w 19 linijkach w kolumnie[1].
Fragment reprezentuje mieszaną tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii III[1], co oznacza, że jest ważny dla poznania historii tekstu Nowego Testamentu[3].
Rękopis datowany jest przez INTF na V wiek[1][4] Karl Wessely sądził, że fragment pochodzi z Fajum[2].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Kurt Aland w 1953 roku, oznaczając go przy pomocy siglum 0218[5][6].
Tekst fragmentu opublikował Peter Sanz w 1946[2]. Tekst fragmentu opublikowali Schmid, Parker i Elliott w 2007[7] oraz Porterowie w 2008 roku[8].
Rękopis przechowywany jest w Austriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. G. 19892 B) w Wiedniu[1][4].