W tym artykule zajmiemy się tematem Kodeks 0257, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Kodeks 0257 to temat budzący kontrowersje i debaty, budzący duże zainteresowanie zarówno w środowisku akademickim, jak i w społeczeństwie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Kodeks 0257, od jego pochodzenia i ewolucji, po wpływ na różne obszary. Dodatkowo przeanalizujemy możliwe implikacje i konsekwencje, jakie Kodeks 0257 może mieć w przyszłości. Bez wątpienia Kodeks 0257 to temat zasługujący na głęboką refleksję i analizę, dlatego istotne jest pogłębienie naszego zrozumienia go.
Data powstania |
IX wiek |
---|---|
Rodzaj | |
Numer |
0257 |
Zawartość |
Ewangelia Mateusza 5-26 †, Ewangelia Marka 6-16 † |
Język | |
Rozmiary |
29,5 × 12 |
Typ tekstu | |
Kategoria |
V |
Odkrywca |
? |
Miejsce przechowywania |
Kodeks 0257 (Gregory-Aland no. 0257) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, datowany metodą paleograficzną na IX wiek. Rękopis jest przechowywany w Zavordzie. Tekst rękopisu nie jest wykorzystywany we współczesnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.
Zachowało się 47 pergaminowych kart rękopisu, z greckim tekstem Ewangelii Mateusza (5-26) i Ewangelii Marka (6-16) z licznymi lukami[1]. Karty kodeksu mają rozmiar 29,5 na 2,2 cm. Tekst jest pisany dwoma kolumnami na stronę, 23 linijkami w owych fragmentach. Jest palimpsestem, górny tekst jest lekcjonarzem 2094[1].
Kodeks 00257 zawiera następujące partie tekstu Ewangelii:
Tekst rękopisu reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował tekst rękopisu do kategorii V[1].
INTF datuje rękopis 0257 na IX wiek[3] . Lekcjonarz 2094 datuje na X wiek[4] .
Na listę greckich rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Kurt Aland, oznaczając go przy pomocy siglum 0257. Górny tekst lekcjonarza również Aland wciągnął na listę rękopisów NT, dając mu numer 2094 w grupie lekcjonarzy[5]. Został uwzględniony w II wydaniu Kurzgefasste[6]. Rękopis nie jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu (NA26[7], NA27[8], UBS4[9]).
Rękopis jest przechowywany w Klasztorze św. Nikanora (2, nn. 1-16, 289-319) w Zavordzie (w Turcji)[1][3] .